Miejscowość Bachórzec położona jest na zachód od Dubiecka, odległa 10 km od Dynowa, po lewej stronie sanu, przy drodze do Przemyśla.
      Wieś ma bogatą historię, pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1407 roku. Od początku XV wieku stanowiła własność rodu Kmitów. W posiadaniu tegoż rodu Bachórzec pozostawał do końca XVI stulecia. Następnie wieś weszła w skład dóbr Stadnickich, spadkobierców Kmitów. Mieli oni swoją siedzibe w dubiecku. Kolejnymi dziedzicami miejscowości byli Krasiccy. Pozostał po nich pałacyk zbudowany w 1808 roku (obecnie w ruinie), położony w otoczeniu parku krajobrazowego z pierwszej połowy XIX wieku. W poblizu znajduje sie murowana oficyna z konca XVIII stulecia i XIX -wieczny most kamienny.
      Innym obiektem zasługującym na uwagę jest stary, modrzewiowy kościół w stylu barokowym z 1763 roku. Obecnie jest po remoncie konserwatorskim na zewnatrz, nie jest jednak używany gdyż wnętrze wymaga również gruntownego remontu. W pobliżu stoi monumentalna murowana świątynia oddana do użytku w 1966 roku.
      Bachórzec to jedna z wiekszych miejscowości w gminie Dubiecko, znajduje się w niej szkoła podstawowa z nowo oddaną salą gimnastyczna, parafia rzymsko-katolicka, OSP. Osobliwością przyrodniczą w tym rejonie jest rezerwat przyrody "Brodoszurki" (torfowisko) na tzw. "Oszu" z atrakcyjna ścieżką przyrodniczo - dydaktyczną.

LEGENDA O POWSTANIU BACHÓRCA

      Dawno, dawno temu pewien bogaty młodzieniec płynął rzeką San. Jego dziad wyjawił mu sekret, że jeśli popłynie tą rzeką na pewno natknie się na skarb.
      Młodzieniec, o imieniu Marcin przepływał wśród dzikich i odludnych miejsc, mijały dni i noce, a skarbu nie było. Pewnego razu rozszalała się nagle potężna burza.
      Łódź wywróciła się i roztrzaskała o potężny kamień, a Marcin resztkami sił dopłynął do brzegu. Tam na następny dzień odnalazła go dziewczyna, która przyszła nad rzekę zrobić pranie. Gdy Marcin otworzył oczy zachwycił się nie tylko jej urokiem, ale również pięknym miejscem, w którym się znajdował. Bowiem rzeka płynęła w dolinie otoczonej lasami i daleko rozciągającymi się łąkami.
      Wtedy dotarło do Marcina, że oto odnalazł skarb, którego szukał. Dziewczyna o imieniu Dobromiła udzieliła mu pomocy i schronienia. W niedługim czasie Marcin poślubił Dobromiłę, a nad Sanem na wzniesieniu założył osadę. Gdy spacerowali z żoną po lasach i ogrodach często przysłuchiwali się chóralnym śpiewom ptaków i wtedy postanowili, że nazwą swoją wioskę Ptasichórzec.
      Z biegiem lat rodzina powiększyła się o wyczekiwane bliźnięta syna Bolesława i córeczkę Aldonę. Uradowani rodzice postanowili uczcić narodziny swoich dzieci zmieniając nazwę miejscowości. W miejsce "ptasi" wstawili pierwsze litery imion swoich dzieci i tak powstała nazwa Bachórzec, która istnieje do dziś.

Autor: Marcelina Wisniowska